Filipijnen
18 februari 2015
Filipijnen:
-Cebu-city. Na een nachtvlucht van phuket naar manilla en van manilla naar cebu. Belanden we de volgende dag in ons hotel. Al gauw merken we dat de stad niet zo gezellig is, alles ligt ver uit elkaar en er hangt een ander sfeertje. Na 1 nacht besluiten we met de bus naar Oslob te gaan.
-oslob (Cebu). Het tegenovergestelde van de stad, dit is een klein dorpje waar weinig valt te beleven. Helaas komt er een tyfoon aan en zitten we voor 3 nachten vast in een kleine 'lodge' met wind en storm. Op onze laatste avond wanneer we vroeg naar bed willen om om 6.00 uur s morgens de whalesharks te bekijken beginnen de buren met een knallende karaokeparty. Krakende aziatenstemmen schreeuwen/zingen oude lovesongs door een oude karaokemachine. Een paar uur na het laatste liedje gaat onze wekker en vertrekken we na de whalesharks. Hier lopen we nog een tegenvaller tegen het lijf, aangezien de whalesharks door de tyfoon in het diepere water verbleven, hadden we 5 uur voor niets gewacht. Nog niet bepaalt de zonvakantie waar we op gehoopt hadden.
Gelukkig werd het weer iets beter en konden we eindelijk met de ferry naar de plaats 'dumaguette' op het eiland Negros.
-dumaguette (Negros). Happy newyear! We hoopten op meer vertier dan tijdens onze 3 daagse gevangenis in Oslop. Om het oude jaar goed af te sluiten aten we wat bij de Mexicaan en dronken we wat in een aantal barretjes waar voornamelijk ouderen rondhingen. Om 12 uur was het dan eindelijk zo ver, de jaarwisseling werd gevierd met welgeteld 4 vuurwerkpotten (evenveel als de gemiddelde Nederlander per individu afsteekt). De vuurwerkshow was te kort om op film vast te leggen. Ondanks de rustige jaarwisseling besloten we het nog even te proberen in de 'zanzibar' , wat begon als een lege tent met een paar dronken touristen met Filipijnse meisjes om hen heen ontpopte zich tot een overvolle nachtclub met locals en een paar touristen van onze leeftijd. We vierden het nieuwe jaar met een Zweed, Spanjaarden en iemand uit Denemarken. Bij terugkomst in het hotel zaten er 15 transgenders in de tuin feest te vieren. Ze nodigden ons uit en vertelde dat 1 transgender bij onze receptie werkte en de rest had uitgenodigd. Na nog een uurtje nazitten en praten met deze bijzondere vrouwen/mannen was het mooi geweest en zochten we ons bed op.
-Siquijor. vanaf dumaguette pakten we de ferry naar siquijor. Een klein eiland ten zuid-oosten van Negros. Hier verbleven we in een homestay waar we per scooter 2 dagen het eiland verkenden. Van een gratis visspa in de natuur, tot watervallen en een privéstrand genaamd Palington beach. Siquijor was ook leuk om per snorkel te verkennen en we bezochten een 'zen' guesthouse, zo prachtig en rustig (helaas ver buiten ons budget). Iedere avond dineren bij sunset verveelt nooit, maar helaas komen we tijd te kort.
Apo eiland (Negros)- dit kleine eilandje is 1 van de ultime duikplekken van de Filipijnen. Het weer zat weer eens tegen en middenin een regenbui op een vissersbootje naar het eiland bezorgde Lonieke de angst van haar leven ("nooit weer, nooit weer op zo'n boot"). De dag erna was het echter stralend mooi weer en stonden we vroeg op voor onze fundives. Zoveel koraal hadden we nog nooit gezien en het water was kraakhelder. Wat een avontuur zo'n 20 meter onder water. In de middag pakten we de snorkel en kwamen we onze 'caretta caretta' (zeeschildpadden) weer tegen. In het gasthuis waar we verbleven werd uitermate goed voor ons gezorgd. de volgende dag vertrokken we vroeg in de morgen om de walvishaaien (opnieuw) te bezoeken.
-walvishaai sanctuarium (Oslob).
Voor de tweede keer kwamen we in Oslob, maar dit keer zonder tyfoon. Toen we arriveerden bij de walvishaaien hadden we nog precies 45 minuten voordat het dicht zou gaan. Dus snel onze zwemkleding aan en binnen 10 minuten zaten we met een snorkel op het bootje richting de walvishaaien. Aan het begin best nog wel eng, omdat ze zo gigantisch groot zijn. Maar het blijken rustige en mooie dieren. Er lagen 10 walvishaaien voor de kust en daardoor zwom er nog wel eens eentje plots langs ons heen, waardoor je je rot schrikt. Ondanks dat ze hier hevig gevoerd worden en en uit hun natuurlijke ritme zijn is het fantastisch dat we deze dieren kunnen zien. Voeren is nog altijd beter dan vermoorden, zoals ze vroeger deden.
Boracay- Na weer en nachtje in een (porno) hotel met rode lampen in Cebu city te hebben geslapen vertrokken we vroeg in de morgen naar boracay. Laat in de avond waren we eindelijk op het eiland Boracay. Nu moesten we nog een slaapplek vinden tussen alle mega dure resorts wat wij konden betalen. De eerste dag waren we wederom het slachtoffer van een storm, pas op de tweede dag zagen we bij zonnig weer hoe prachtig dit parelwitte strand eigenlijk was! Ondanks het massatoerisme met veel Russen en Chinezen is het rustigere station 3 prima te doen.
Overdag lekker aan het strand en wat lezen over het vervolg van deze reis. Op ons 3 jaar jubileum belandden we in 'het hobbithouse' een restaurant dat een huisje uit 'the Shire' heeft nagemaakt en waar we werden bediend door lilliputters.
Ondanks het massatoerisme en de hoge prijen was boracay nog steeds het bezoeken meer dan waard dankzij een hagelwit strand, prachtige zonsondergang en vele restaurants.
-san Jose (Mindoro). Theoretisch gezien zouden we vanaf boracay hier in de middag moeten aankomen. Maar zoals op elke reis heb je altijd dat stukje dat alles tegenzit en finaal misgaat. De ochtendboot werd gecancelde (3.5 uur vertraging) avondbus ging pas om 23.00 uur (5 uur op moeten wachten), hotel was te duur (45 min naar een ander hotel) daadwerkelijke aankomst 01.50 uur s nachts. Doordat we ook nog eens vals ingelicht waren misten we ook nog de boot naar Coron. De volgende boot ging 2 dagen later.
Wow! 2 volle dagen in San Jose, hier is verder weinig te doen, een zwart strand, weinig restaurants en geen internet. De eerste dag verveelden we ons een beetje, maar hoorden we dat we met een vissersbootje naar een klein privé eiland konden varen. De dag erna vertrokken we met een (prijzig) bootje richting het eilandje waar we de hele dag konden zonnen, zwemmen en snorkelen.
-Coron (Palawan)
Na een heftige boottocht van 7 uur op het dek van een middelgrote vissersboot arriveerden we eindelijk op Coron. Aangezien de meeste hotels/gasthuizen vol zaten belanden we per toeval in een betaalbaar schoon hotelletje. S morgens beklommen we de berg om alles goed te kunnen overzien. Pas toen we met de eerste boottocht (A) meegingen zagen we hoe prachtig deze omgeving eigenlijk was. Met prachtige kleine eilanden, kleirotsen, groenblauw zeewater, Lagoons en meer was het een hele beleving. Bij de tweede tour zat het weer s ochtends wat tegen maar hadden we in de middag zonnig weer op prachtige stranden zoals malcapuya en bananaeiland. Een Filipijnse was zo vriendelijk om ons haar waterprooftas kado te geven voor onze mobieltjes (vriendelijkheid ten top).
Een dag later konden de duikspullen weer aan. Verpakt in een afschuwelijk lelijke wetsuit waren we klaar voor onze eerste duik, waar we in een Japans scheepswrak uit de tweede Wereldoorlog zouden zwemmen. Een heel avontuur zo door de nauwe ingangen van het scheepswrak, een Japanner (Makoto) was voortdurend tegen zichzelf aan het praten en kwam in het Japans puffend uit het water. We sloten de dag af met een duik boven het koraal en zagen grote vissen (een enkeling was bijna een meter) en Lonieke werd nog aangevallen door een finding nemo vis. De laatste dag regende het en gebruikten we om de rest van onze reis uit te stippelen en gebruik te maken van een lokale haircut bij de barbershop op de hoek (Ivo).
El nido (Palawan) - Het kersje op de taart, de vakantie na ons vele gereis. Om het eindelijk rustig aan te doen besloten we 11 nachten in het zelfde gasthuis te blijven. El nido is een gezellig dorpje, met veel tourisme en daardoor ook veel restaurants en cafe's. Hier deden we het lekker rustig aan, verkenden wat strandjes in de buurt en lazen een boekje op het strand. Natuurlijk wilden we ook hier de omgeving verkennen en boekten een boottour. Met twee mooie Lagoons, snorkelplekken en een paar prachtige stranden is dit een drukbezochte tour. Voor het lonieke was het helemaal vompleet omdat er vaak een uitgebreide lunch bijzin zit, gegrilde grote papegaaivissen, spartan vissen, snappers en eenhoornvissen lagen regelmatig op ons bordje. Mmmm smikkelen en smullen!! Tijdens het snorkelen ontdekten we behalve de vele soorten koraal en vissen ook een octopus deze bruine zweefde door het water.
Twee keer zijn we op de scooter over het eiland gereden naar het prachtige Nacpan beach. Een mooie scootertocht langs kleine dorpjes, maar natuurlijk over een vreselijk zandige en hobbelige weg.
Op dit kilometerslange prachtige strand was het goed vertoeven op de vele sandflies na.
Ook konden we hier nog mooi een keertje duiken om de onderwaterwereld van dichtbij te verkennen. Lonieke was erg misselijk en hing nog wel eens overboord om de vissen alvast te voeren. Ze liet zich echter niet uit het veld slaan. Met twee mooie duiken was het het allemaal waard. We zwommen door grote schollen met gele snappervissen, zagen grote poffervissen en een baracuda van bijna een meter.
Tijdens een tweede tour hadden we een wilde zee, wat de tour iets minder aangenaam maakte. Al met al waren de 12 dagen in el nido zo om en is het een prachtige plek in te eindigen. Nog een paar dagen reizen en in Manila en dan zit het avontuur er op!
Puerto princesa- in puerto princesa verbleven we maar 1 nachtje. Op de fireflies na was hier dan ook weinig te beleven. Deze hadden we echter al een keer gezien en besloten we ondanks uitvoerig aandringen van onze hotelbaas over te slaan. Deze man beloofde ons een dag later naar het vliegveld te brengen, maar toen hij niks aan ons kon verdienen ging ook dat niet meer door.
Manila- na een vluchtte met tigerair landen we in manila. Weer een miljoenenstad in Azië en het verkeer is een drama. Manila staat bekent om een grote hoeveelheid criminaliteit en we besloten s avonds dan ook dicht bij het hotel te blijven. De volgende dag vertrokken we naar een locale markt om onze laatste peso's in te ruilen voor wat kleding en souvenirs. Na een ritje met de zoveelste jeepny arriveerden we midden in de chaos. Marktkraampjes met allerlei prullaria en duizenden mensen strompelden over deze markt. Ook bezochten we een aantal winkelcentra waar de kans verdwalen groter is dan het vinden van de juiste winkel. Na 2 dagen shoppen was het duidelijk. De markt verkoopt prullaria waar we niks aan hadden en de dure winkelcentra vielen buiten ons budget. Tijd om weer na Nederland te gaan, ons maandenlange avontuur zat er helaas al weer op.
We zullen dit avontuur nooit vergeten, het was de ervaring van ons leven en inmiddels denken we nu in Nederland: waren we maar in Azië gebleven! :(
-Cebu-city. Na een nachtvlucht van phuket naar manilla en van manilla naar cebu. Belanden we de volgende dag in ons hotel. Al gauw merken we dat de stad niet zo gezellig is, alles ligt ver uit elkaar en er hangt een ander sfeertje. Na 1 nacht besluiten we met de bus naar Oslob te gaan.
-oslob (Cebu). Het tegenovergestelde van de stad, dit is een klein dorpje waar weinig valt te beleven. Helaas komt er een tyfoon aan en zitten we voor 3 nachten vast in een kleine 'lodge' met wind en storm. Op onze laatste avond wanneer we vroeg naar bed willen om om 6.00 uur s morgens de whalesharks te bekijken beginnen de buren met een knallende karaokeparty. Krakende aziatenstemmen schreeuwen/zingen oude lovesongs door een oude karaokemachine. Een paar uur na het laatste liedje gaat onze wekker en vertrekken we na de whalesharks. Hier lopen we nog een tegenvaller tegen het lijf, aangezien de whalesharks door de tyfoon in het diepere water verbleven, hadden we 5 uur voor niets gewacht. Nog niet bepaalt de zonvakantie waar we op gehoopt hadden.
Gelukkig werd het weer iets beter en konden we eindelijk met de ferry naar de plaats 'dumaguette' op het eiland Negros.
-dumaguette (Negros). Happy newyear! We hoopten op meer vertier dan tijdens onze 3 daagse gevangenis in Oslop. Om het oude jaar goed af te sluiten aten we wat bij de Mexicaan en dronken we wat in een aantal barretjes waar voornamelijk ouderen rondhingen. Om 12 uur was het dan eindelijk zo ver, de jaarwisseling werd gevierd met welgeteld 4 vuurwerkpotten (evenveel als de gemiddelde Nederlander per individu afsteekt). De vuurwerkshow was te kort om op film vast te leggen. Ondanks de rustige jaarwisseling besloten we het nog even te proberen in de 'zanzibar' , wat begon als een lege tent met een paar dronken touristen met Filipijnse meisjes om hen heen ontpopte zich tot een overvolle nachtclub met locals en een paar touristen van onze leeftijd. We vierden het nieuwe jaar met een Zweed, Spanjaarden en iemand uit Denemarken. Bij terugkomst in het hotel zaten er 15 transgenders in de tuin feest te vieren. Ze nodigden ons uit en vertelde dat 1 transgender bij onze receptie werkte en de rest had uitgenodigd. Na nog een uurtje nazitten en praten met deze bijzondere vrouwen/mannen was het mooi geweest en zochten we ons bed op.
-Siquijor. vanaf dumaguette pakten we de ferry naar siquijor. Een klein eiland ten zuid-oosten van Negros. Hier verbleven we in een homestay waar we per scooter 2 dagen het eiland verkenden. Van een gratis visspa in de natuur, tot watervallen en een privéstrand genaamd Palington beach. Siquijor was ook leuk om per snorkel te verkennen en we bezochten een 'zen' guesthouse, zo prachtig en rustig (helaas ver buiten ons budget). Iedere avond dineren bij sunset verveelt nooit, maar helaas komen we tijd te kort.
Apo eiland (Negros)- dit kleine eilandje is 1 van de ultime duikplekken van de Filipijnen. Het weer zat weer eens tegen en middenin een regenbui op een vissersbootje naar het eiland bezorgde Lonieke de angst van haar leven ("nooit weer, nooit weer op zo'n boot"). De dag erna was het echter stralend mooi weer en stonden we vroeg op voor onze fundives. Zoveel koraal hadden we nog nooit gezien en het water was kraakhelder. Wat een avontuur zo'n 20 meter onder water. In de middag pakten we de snorkel en kwamen we onze 'caretta caretta' (zeeschildpadden) weer tegen. In het gasthuis waar we verbleven werd uitermate goed voor ons gezorgd. de volgende dag vertrokken we vroeg in de morgen om de walvishaaien (opnieuw) te bezoeken.
-walvishaai sanctuarium (Oslob).
Voor de tweede keer kwamen we in Oslob, maar dit keer zonder tyfoon. Toen we arriveerden bij de walvishaaien hadden we nog precies 45 minuten voordat het dicht zou gaan. Dus snel onze zwemkleding aan en binnen 10 minuten zaten we met een snorkel op het bootje richting de walvishaaien. Aan het begin best nog wel eng, omdat ze zo gigantisch groot zijn. Maar het blijken rustige en mooie dieren. Er lagen 10 walvishaaien voor de kust en daardoor zwom er nog wel eens eentje plots langs ons heen, waardoor je je rot schrikt. Ondanks dat ze hier hevig gevoerd worden en en uit hun natuurlijke ritme zijn is het fantastisch dat we deze dieren kunnen zien. Voeren is nog altijd beter dan vermoorden, zoals ze vroeger deden.
Boracay- Na weer en nachtje in een (porno) hotel met rode lampen in Cebu city te hebben geslapen vertrokken we vroeg in de morgen naar boracay. Laat in de avond waren we eindelijk op het eiland Boracay. Nu moesten we nog een slaapplek vinden tussen alle mega dure resorts wat wij konden betalen. De eerste dag waren we wederom het slachtoffer van een storm, pas op de tweede dag zagen we bij zonnig weer hoe prachtig dit parelwitte strand eigenlijk was! Ondanks het massatoerisme met veel Russen en Chinezen is het rustigere station 3 prima te doen.
Overdag lekker aan het strand en wat lezen over het vervolg van deze reis. Op ons 3 jaar jubileum belandden we in 'het hobbithouse' een restaurant dat een huisje uit 'the Shire' heeft nagemaakt en waar we werden bediend door lilliputters.
Ondanks het massatoerisme en de hoge prijen was boracay nog steeds het bezoeken meer dan waard dankzij een hagelwit strand, prachtige zonsondergang en vele restaurants.
-san Jose (Mindoro). Theoretisch gezien zouden we vanaf boracay hier in de middag moeten aankomen. Maar zoals op elke reis heb je altijd dat stukje dat alles tegenzit en finaal misgaat. De ochtendboot werd gecancelde (3.5 uur vertraging) avondbus ging pas om 23.00 uur (5 uur op moeten wachten), hotel was te duur (45 min naar een ander hotel) daadwerkelijke aankomst 01.50 uur s nachts. Doordat we ook nog eens vals ingelicht waren misten we ook nog de boot naar Coron. De volgende boot ging 2 dagen later.
Wow! 2 volle dagen in San Jose, hier is verder weinig te doen, een zwart strand, weinig restaurants en geen internet. De eerste dag verveelden we ons een beetje, maar hoorden we dat we met een vissersbootje naar een klein privé eiland konden varen. De dag erna vertrokken we met een (prijzig) bootje richting het eilandje waar we de hele dag konden zonnen, zwemmen en snorkelen.
-Coron (Palawan)
Na een heftige boottocht van 7 uur op het dek van een middelgrote vissersboot arriveerden we eindelijk op Coron. Aangezien de meeste hotels/gasthuizen vol zaten belanden we per toeval in een betaalbaar schoon hotelletje. S morgens beklommen we de berg om alles goed te kunnen overzien. Pas toen we met de eerste boottocht (A) meegingen zagen we hoe prachtig deze omgeving eigenlijk was. Met prachtige kleine eilanden, kleirotsen, groenblauw zeewater, Lagoons en meer was het een hele beleving. Bij de tweede tour zat het weer s ochtends wat tegen maar hadden we in de middag zonnig weer op prachtige stranden zoals malcapuya en bananaeiland. Een Filipijnse was zo vriendelijk om ons haar waterprooftas kado te geven voor onze mobieltjes (vriendelijkheid ten top).
Een dag later konden de duikspullen weer aan. Verpakt in een afschuwelijk lelijke wetsuit waren we klaar voor onze eerste duik, waar we in een Japans scheepswrak uit de tweede Wereldoorlog zouden zwemmen. Een heel avontuur zo door de nauwe ingangen van het scheepswrak, een Japanner (Makoto) was voortdurend tegen zichzelf aan het praten en kwam in het Japans puffend uit het water. We sloten de dag af met een duik boven het koraal en zagen grote vissen (een enkeling was bijna een meter) en Lonieke werd nog aangevallen door een finding nemo vis. De laatste dag regende het en gebruikten we om de rest van onze reis uit te stippelen en gebruik te maken van een lokale haircut bij de barbershop op de hoek (Ivo).
El nido (Palawan) - Het kersje op de taart, de vakantie na ons vele gereis. Om het eindelijk rustig aan te doen besloten we 11 nachten in het zelfde gasthuis te blijven. El nido is een gezellig dorpje, met veel tourisme en daardoor ook veel restaurants en cafe's. Hier deden we het lekker rustig aan, verkenden wat strandjes in de buurt en lazen een boekje op het strand. Natuurlijk wilden we ook hier de omgeving verkennen en boekten een boottour. Met twee mooie Lagoons, snorkelplekken en een paar prachtige stranden is dit een drukbezochte tour. Voor het lonieke was het helemaal vompleet omdat er vaak een uitgebreide lunch bijzin zit, gegrilde grote papegaaivissen, spartan vissen, snappers en eenhoornvissen lagen regelmatig op ons bordje. Mmmm smikkelen en smullen!! Tijdens het snorkelen ontdekten we behalve de vele soorten koraal en vissen ook een octopus deze bruine zweefde door het water.
Twee keer zijn we op de scooter over het eiland gereden naar het prachtige Nacpan beach. Een mooie scootertocht langs kleine dorpjes, maar natuurlijk over een vreselijk zandige en hobbelige weg.
Op dit kilometerslange prachtige strand was het goed vertoeven op de vele sandflies na.
Ook konden we hier nog mooi een keertje duiken om de onderwaterwereld van dichtbij te verkennen. Lonieke was erg misselijk en hing nog wel eens overboord om de vissen alvast te voeren. Ze liet zich echter niet uit het veld slaan. Met twee mooie duiken was het het allemaal waard. We zwommen door grote schollen met gele snappervissen, zagen grote poffervissen en een baracuda van bijna een meter.
Tijdens een tweede tour hadden we een wilde zee, wat de tour iets minder aangenaam maakte. Al met al waren de 12 dagen in el nido zo om en is het een prachtige plek in te eindigen. Nog een paar dagen reizen en in Manila en dan zit het avontuur er op!
Puerto princesa- in puerto princesa verbleven we maar 1 nachtje. Op de fireflies na was hier dan ook weinig te beleven. Deze hadden we echter al een keer gezien en besloten we ondanks uitvoerig aandringen van onze hotelbaas over te slaan. Deze man beloofde ons een dag later naar het vliegveld te brengen, maar toen hij niks aan ons kon verdienen ging ook dat niet meer door.
Manila- na een vluchtte met tigerair landen we in manila. Weer een miljoenenstad in Azië en het verkeer is een drama. Manila staat bekent om een grote hoeveelheid criminaliteit en we besloten s avonds dan ook dicht bij het hotel te blijven. De volgende dag vertrokken we naar een locale markt om onze laatste peso's in te ruilen voor wat kleding en souvenirs. Na een ritje met de zoveelste jeepny arriveerden we midden in de chaos. Marktkraampjes met allerlei prullaria en duizenden mensen strompelden over deze markt. Ook bezochten we een aantal winkelcentra waar de kans verdwalen groter is dan het vinden van de juiste winkel. Na 2 dagen shoppen was het duidelijk. De markt verkoopt prullaria waar we niks aan hadden en de dure winkelcentra vielen buiten ons budget. Tijd om weer na Nederland te gaan, ons maandenlange avontuur zat er helaas al weer op.
We zullen dit avontuur nooit vergeten, het was de ervaring van ons leven en inmiddels denken we nu in Nederland: waren we maar in Azië gebleven! :(
